Şu an yaşadığım hissi, “Lambada titreyen alev üşüyor.” gibi asırlarca dilden dile dolaşacak ve duyan herkesin kalbine işleyecek bir cümleyle anlatabilmeyi isterdim. Fakat öyle kaliteli bir meyve verecek kadar köklü ve olgun değilim. Oradan buraya koşmaya ihtiyaç duymak, avazım çıkana kadar bağırmayı istemek ve çaresizliğime, acizlik katmak dışında pek yol katetmedim. Yalnız benim bildiğim ve benimle beraber toprağa girecek, insana mahsus, insan kadar ömrü olan bir basitlikte yaşamayla yetiniyorum. Dünyayı değiştirecek bir buluşum olmadı. Keza kendi hayatımıda. Hüznüm bile bana kadar.
Uzatmayacağım. Bugün türkü günümüz olsun, iyi dinlemeler…
Abdurrahim Karakoç
hüznün bize de yetiyor, başarıyorsun bunu